کبوتر حرم

نورعلی شوشتری در سال ۱۳۲۷ در روستای ینگجه بخش سرولایت نیشابور چشم بر جهان گشود. او در زمان جنگ تحمیلی عراق علیه ایران در جبههٔ خوزستان بود و از خاک میهن دفاع می کرد.

فرماندهی لشکر ۵ قرارگاه نجف، قرارگاه حمزه و جانشینی فرمانده نیروی زمینی سپاه بخشی از مسئولیتهای این سردار سرتیپ بود. وی از یکم فروردین سال ۱۳۸۸ با حفظ سمت، فرماندهی قرارگاه قدس زاهدان را برعهده گرفت و سعی داشت با تلاش فرهنگی و عمرانی به پیشرفت و همبستگی در استان سیستان و بلوچستان بپردازد.

او به کار فرهنگی و سازندگی اعتقاد داشت و برای این منطقه راه‌ حل نظامی قائل نبود. حضور وی در کارهای فرهنگی باعث نزدیکی و همدلی عشایر و مردم بلوچستان با او شده بود به طوریکه تمام افرادی که از اوایل انقلاب با یکدیگر درگیر بودند و مشکلات داشتند و حتی قصد انتقام‌ گیری از یکدیگر را در سر می‌ پروراندند را دور هم جمع و نصیحت کرد و از آنها نسبت به یکدیگر رضایت گرفت و آنها اختلافات خود را کنار گذاشتند و دوستی‌های جدید شکل گرفت.

وی در صبح یکشنبه ۲۶ مهر ۱۳۸۸ در همایش وحدت اقوام و مذاهب سیستان و بلوچستان که با شرکت عشایر بلوچ در منطقهٔ پیشین جریان داشت در انفجاری انتحاری به همراه برخی از فرماندهان سپاه و عشایر بلوچستان به شهادت رسید. در زیر قسمتی از وصیت نامه ایشان را آورده ایم که بسیار زیباست :

قسمتی از وصیت نامه سردار شهید نورعلی شوشتری
دیروز ازهرچه بود گذشتیم

امروزازهر چه بودیم گذشتیم

آنجا پشت خاکریز بودیم و اینجا در پناه میز

دیروزدنبال گمنامی بودیم و امروز مواظبیم ناممان گم نشود

جبهه بوی ایمان می داد و اینجا ایمانمان بومی دهد

آنجا بر درب اتاقمان می نوشتیم : یا حسین فرماندهی از آن توست

الان می نویسیم بدون هماهنگی وارد نشوید

الهی نصیرمان باش تا بصیر گردیم

بصیرمان کن تا ازمسیر برنگردیم

آزادمان کن تا اسیرنگردیم